Heraklion in de winter

Iedereen weet dat Kreta een populaire zomerbestemming is. Het grootste Griekse eiland heeft dan ook van alles te bieden: zon, zee en strand natuurlijk, maar ook ongerepte natuur met wandelpaden, archeologische vindplaatsen, honderden – zoniet duizenden – kerkjes en kloosters, musea, cultuur en eindeloos veel karakter.

Waar men zelden aan denkt bij Kreta, is winter. Ja, winter! Toch heeft het eiland alles in zich om ook dan een boeiende bestemming te zijn.

Sinds drie jaar bezoek ik Kreta in de winter, meestal in januari. Natuurlijk niet om op het strand te liggen of aan het zwembad te luieren, maar juist omdat het eiland dan iets anders laat zien: rust, echtheid en een onverwachte charme.

Heraklion in januari is een stad die haar ritme terugvindt, zonder de drukte van cruiseschepen en toeristen. De zee blijft dichtbij, maar het leven speelt zich meer binnen af.

Waarom ik besloot Kreta in de winter te bezoeken

Waarom besloot ik om Kreta te gaan bezoeken in de winter?
Wel, ik overwoog toen heel sterk om de stap te zetten om van Kreta mijn nieuwe thuis te maken — hoewel dat eigenlijk al zo aanvoelde. Ik wou mijn leven ernaartoe verhuizen.

Ik had toen, en eigenlijk nog steeds, veel moeite om mijn tranen te bedwingen tijdens de terugvlucht naar België. Het is alsof ik bij elk bezoek een stukje meer van mijn hart achterlaat op het eiland.

Een vriendin — een Kretenzische die werkte in de taverne waar ik dagelijks mijn koffie ging drinken — zag dat ik het moeilijk had. We raakten aan de praat. Ze vroeg me waarom ik niet eens in de winter naar Kreta zou komen, want het eiland is dan helemaal anders dan in de zomer.
Ze zei dat ik het misschien minder leuk zou vinden om hier te wonen, als ik niet wist hoe een Kretenzische winter echt aanvoelt. Vervolgens stelde ze voor dat ik bij haar en haar gezin in Heraklion zou logeren.

En dus boekte ik een vlucht heen en terug naar Kreta, in de winter.

Het aftellen kon opnieuw beginnen — tot grote ergernis van mijn collega’s. Eerst nog Kerst en Nieuwjaar vieren, en voor ik het wist was het zover.

Vliegen naar Kreta in de winter is eigenlijk niet anders dan in de zomer. Er zijn twee Griekse luchtvaartmaatschappijen die bijna dagelijks vliegen: Aegean Airlines en Sky Express. Het enige verschil is dat er in de winter altijd een tussenlanding is in Athene. Ook SN Brussels vliegt op Athene, waarna je overstapt op een andere maatschappij (hoogstwaarschijnlijk dus een van de twee Griekse).

Een overstap in Athene vind ik niet erg. Ik ben er intussen al zo vaak geweest dat het bijna vertrouwd aanvoelt. Af en toe kom ik er zelfs Griekse vrienden tegen die toevallig ook wachten op hun transfer. Wat koffie drinken, wat rondslenteren, en voor je het beseft moet je alweer boarden. Trouwens: Athene is een best gezellige luchthaven.

Een uurtje later sta je weer met je voeten op Kretenzische grond. Soms heb ik zin om door mijn knieën te zakken en de grond te kussen, zoals de paus, maar ik weet me altijd te bedwingen.

Heraklion

Eenmaal binnen in het oude luchthavengebouw valt het meteen op hoe rustig en klein de luchthaven eigenlijk is. Geen mens te bespeuren, behalve de zestig passagiers van mijn vlucht. Geen enkele andere aankomst, geen rijen, geen drukte.

Ik hoefde niet te wachten op bagage, want ik reisde enkel met acht kilo handbagage. Dat is nog zo’n voordeel van reizen naar Kreta in de winter: je hebt veel minder kledij nodig! (Daar kom ik straks nog op terug.)

Buiten het luchthavengebouw stonden de partner en de dochter van mijn vriendin me al op te wachten. Het was natuurlijk al donker. Net als bij ons zijn de dagen daar in de winter korter.

Na wat bijpraten en het uitwisselen van cadeaus mocht ik me gaan installeren in de kamer van de zoon — die een week op de grote sofa moest slapen (oops!).

Ik besloot gewoon mee te draaien in het dagelijkse gezinsleven van mijn vriendin. Ze had een tweeling van zeventien en een dochtertje van toen vier jaar.

Ik ga in deze post niet hun leven uit de doeken doen; ik wil je vooral een idee geven van hoe Kreta in de winter is.

Het leven in Heraklion in de winter

Wat je goed moet beseffen, is dat het toeristisch seizoen vanaf eind oktober helemaal stilvalt. De hotels sluiten, net als de meeste restaurants en tavernes in de toeristische badplaatsen. Heraklion is geen badplaats, maar de hoofdstad van het eiland, en daar gaat het leven gewoon door — zij het in een trager tempo dan in de zomer.

Geen overvolle bussen, geen wachtrijen. De musea zijn leeg, op wat studenten en schoolgroepen na die ze verplicht bezoeken. Ook de archeologische sites zoals Knossos en Phaistos blijven open, al met aangepaste openingsuren.

Hoe ziet een doordeweekse dag eruit in de hoofdstad tijdens de winter?
Niet zo anders dan bij ons. Opstaan, klaarmaken, kinderen afzetten op school en… koffie drinken in het centrum. Niet gaan werken — althans niet voor de Kretenzers die in de toeristische sector actief zijn.

Het kan dat sommigen in de winter ergens bijverdienen, maar vaak werken ze niet van eind oktober tot begin april. Het geld dat ze in de zomer verdienen, gebruiken ze om de winter te overbruggen. Niet altijd evident, want hun loon is vaak peanuts vergeleken met wat wij verdienen. En toch lukt het hen telkens weer.

Na de koffie — of meerdere koffies — is er tijd om te wandelen of de lokale markt af te schuimen op zoek naar verse groenten, kaas, kledij of vlees. Daarna terug naar huis om de lunch te maken, wat huishoudelijke taken te doen, en rond 14 uur worden de kinderen opgehaald van school. Lunchen, siësta, huiswerk.

Wij Belgen doen meestal niet mee aan dat concept van een middagdutje, dus ging ik vaak wandelen met de hond van het gezin. Zalig rustig, met het zonnetje op mijn gezicht.

’s Namiddags hielp ik de tweeling met hun huiswerk, want het onderwijssysteem daar is niet bepaald goed. Aangezien mijn tweede taal Frans is en mijn derde Duits, kon ik ze dus helpen met hun taalvakken. Het avondmaal is eenvoudig: wat brood met salade, een wrap of — net als bij ons — eens take-away.

Mijn indruk van de hoofdstad in de winter

Ikzelf vind Heraklion de mooiste van de drie grote steden (de andere zijn Chania en Rethymno). Er valt veel te doen, en over de twintig jaar sinds mijn eerste bezoek is de stad geleidelijk aan veranderd: aangenamer, overzichtelijker en vooral voetgangersvriendelijker geworden.

Op de Venetiaanse omwalling is een wandelpad aangelegd, pleinen en gebouwen worden stelselmatig gerestaureerd en alles blijft opvallend netjes.

In de hoofdstad vind je tal van musea, zoals het Archeologisch Museum van Heraklion, het Historisch Museum van Kreta en het Museum voor Natuurgeschiedenis. Daarnaast heb je de haven, de overdekte markt, sfeervolle pleintjes, smalle straatjes, kerken en natuurlijk ook winkels — eigenlijk alles wat je nodig hebt voor een kleine citytrip.

De sfeer in de winter is gelaten, rustig. Geen opgejaagde drukte zoals in de zomer. Mensen zitten tot laat buiten op een stoeltje voor hun huis, kinderen spelen gewoon nog op straat. Buren stoppen om een praatje te maken of schuiven gewoon een stoel bij.

’s Ochtends of in de namiddag spreken mensen af voor koffie, en in het weekend trekken ze de stad in om te gaan eten in een van de vele gezellige taverna’s in het centrum.

Op zondag wordt vaak de bbq aangestoken — ja, ook in de winter!
Elk jaar kan ik weer stoefen bij familie, vrienden en collega’s dat ik mijn eerste bbq van het jaar al achter de rug heb wanneer ik in januari thuiskom. Hehe.

De temperatuur in januari

Ik kan natuurlijk niet spreken over de hele winter, maar in januari is het klimaat gematigd mediterraan, zoals we vroeger op school leerden. Zachte temperaturen, afwisselend zon en wolken. De hemel is vaker blauw dan grijs.

Met temperaturen rond 17 graden overdag is het heerlijk vertoeven op een terras of om te wandelen. ’s Ochtends is het nog fris, en ’s avonds koelt het af tot zo’n 12 graden. De wind kan het wat kouder doen aanvoelen, maar al bij al is het aangenaam.

Wat neem je mee in 8 kg handbagage?

Buiten de jeans die ik aanheb bij vertrek, neem ik er nog twee mee in mijn bagage. Dan vier T-shirts, drie sweaters, sokken, ondergoed en een extra paar sneakers. Een jas draag ik meestal al bij vertrek, en vaak heb ik ook een pet of muts op.

Daarnaast: pyjama, stoffen zakdoeken, medicatie, borstel, tandenborstel, kabels en opladers. Voor een week is 8 kg echt voldoende.

Zeep en verzorgingsproducten neem ik niet mee — die heb ik ter plaatse bij het gezin. En als je in een Airbnb verblijft, staat dat meestal ook al klaar. Desnoods koop je wat je nodig hebt gewoon in de supermarkt.

Slotgedachte

Kreta in de winter is geen bestemming, het is een gevoel. Rust, warmte, goede koffie en mensen die tijd hebben om te praten. Geen strandhanddoek of zonnecrème nodig — alleen een jas, een glimlach en een hart dat openstaat.

En ja, de eerste bbq van het jaar eet ik dus gewoon in januari. Op Kreta. 😄